نژاد اهالی آریائی و زبان آنها فارسی با لهجه بیرجندی، است. اکثریت اهالی این بخش اهل تسنن میباشند.
آب وهوای این بخش معتدل و متمایل به سرد وخشک است. اعتدال هوا، موجبآبادانیاین بخش و حداکثر تراکم جمعیت دراین منطقه گردیده است. )تراکم جمعیت در بخش مرکزی 10/18، در بخش خوسف 1/93، در بخش سربیشه 5/50 و 21/57 نفر در درمیان میباشد(. بخش درمیان از طریق دهستانهای طبس مسینا و گزیک با افغانستان مرز مشترک دارد.
از دشتهای عمده درمیان میتوان از دشت درمیان - گزیک به وسعت 5380 کیلومتر مربع ونیز از دشت اسد آباد و طبس مسینا به وسعت 855 کیلومتر مربع نام برد. حداقل 30% از اراضی درمیان مستعد کشاورزی هستند. در برخیاز نقاط دشتهای مذکور، خاک درعمق شور است و چنانچه گیاهانی که نیاز بیشتری به آب دارند مثل چغندر، دراین زمینهاکشت شوند، املاح خاک از عمق به سطح زمین نزدیک میگردد. بنابراین در این زمینها گیاهانی بایدکشت شوند، که آبیاری کمتری میخواهند و بامناطق شور سازگاری دارند و ثانیاً سعی شود که آبها در مسیر خود شور نشوند. نوع کشت دراین منطقه اغلب آبی است. منابع آبیاری در این بخش عبارتند از: قنات، رودخانههای فصلی، چشمه و در دشتها چاه عمیق، فراوردههای زراعی درمیان عبارتند از: گندم، جو، چغندر قند، زرشک، پنبه، ترهبار، حبوبات، زعفران و زیره. محصولات درختی این بخش از قبیل: گلابی )بویژه ناک(، زردآلو و گردواز شهرت کافی برخوردارند.
رستنیهای این بخش )منظور درختان و گیاهانی هستند که به طور طبیعی میرویند( عبارتند از: بادام وحشی )بادامک(، بنه، پسته بنه و گیاهان عمده داروئی وصنعتی شامل: گل زوفا، کلپوره، شاهتره، خاکشیر، شیرین بیان و آنغوزه میباشد. ضمناً از قدیمالایام گرفتن، عرقیات گیاهان داروئی و عرق گیاهان مختلف با یکدیگر تحت عنوان »چهل گیاه« مرسوم بوده است.
|
ازوحوش و پرندگان این بخش میتوان از: بزکوهی، قوچ، آهو، گرگ، روباه، شغال، خرگوش، کبک، تیهو و سینه سیاه نام برد. دراین بخش رودخانههای فصلی زیادی وجوددارد که مهمترین آنها »رود درمیان« میباشد. ضمناًسرچشمه رود شور بیرجند از این بخش میباشد که قبلاز اینکه به شهر بیرجند برسد قسمتیاز نواحی غربی در میان را مشروب میسازد. اقتصاد بخش درمیان صرف نظر از کشاورزی و دامداری از طریق قالیبافی میباشد. قالیبافی دردهستان قهستان بویژه روستای درخش، سابقه طولانی داردواز درخش به عنوان اولین منطقه قالیبافی در شهرستان بیرجند یاد شده است. )دراین مورد برای اطلاع بیشتر به بخش قالی و قالیبافی در شهرستان بیرجند مراجعه شود.( طایفههای درمیان عبارتنداز: احراری، احمدی، حیدری، کاوسی، واحدی، سالاری، سلجوقی، عظیمی، هادینی، اطمینان، صادقی، مسینائی، عطائی و زراعی. در نوارمرزی این بخش چادرنشینان بلوچ نیز وجود دارد. یکیازدهستانهای درمیان، خود روستای »درمیان« میباشد که در عین حال مرکز بخش است. درمیان در طول جغرافیائی َ59 - 53 و عرض جغرافیائی َ32 - 51 و به ارتفاع 1900 متر میباشد. درمیان در 108 کیلومتری مشرق بیرجند واقع است. چنانچه قبلاً گفته شد در مرکز بخش یک رودخانه فصلی به نام »درمیان« وجود داردکهاز کوه مینآباد سرچشمه میگیرد. در میان در وسط درهای واقع شده، که از همه طرف توسط کوهمین آباد احاطه شده است وشاید اطلاق نام درمیان به همین جهت بوده است. آب وهوای درمیان،نسبتاً سرد و تمایل به خشکیدارد.میزان باران سالانه در حدود 170 میلیمتر و حداکثر درجه حرارت تابستان 35 درجه و حداقل درجه حرارت زمستان 14 درجه زیر صفر میباشد. در سه کیلومتری درمیان قلعهای قدیمی به نام »فورگ« وجود دارد که قدمت آن حداقل به 500 سال میرسد. جمعیت دهستان درمیان در حدود 17000 نفر ووسعت آن در حدود 690 کیلومتر مربع میباشد. درمرکز بخش درمیان ادارات دولتی متعدد، بخشداری، اداره آموزش و پرورش، مخابرات، پست، کشاورزی، جنگلبانی، وبانکهای تعاون، کشاورزی و صادرات وجود دارد. محصولات کشاورزی و دامداری ودرختی درمیان ونیز رستنیها و وحش و طیور درمیان مانند کل بخش است ونیازی به تکرار ندارد. اسدآبادنقطه شهری بخش درمیان است که در 18 کیلومتری مرکز بخش واقع میباشد؛ و مهمترین بخش صنعتی آن کارخانه قند اسدآباد میباشد، که سالانه حدود 7000 تن شکر تولید میکند. بعلاوه اداره ثبت احوال جهت صدور شناسنامه دراین بخش فعالیت دارد. |
